Parco dei Mostri

'Parco dei Mostri' in de tuin van Bomarzo was nooit de bedoeling dat het een mooie tuin zou worden. In opdracht van prins Pier Francesco Orsini in 1552, was het een uiting van verdriet en bedoeld om te choqueren. De prins, ook bekend als Vicino, had net een wrede oorlog meegemaakt, had zijn vriend vermoord, jarenlang vastgehouden voor losgeld en kwam alleen thuis om zijn geliefde vrouw te zien sterven. Geplaagd door verdriet wilde de prins een schokkende "Villa of Wonders" creëren en huurde architect Pirro Ligorio in om hem daarbij te helpen. Ligorio was een alom gerespecteerd architect en kunstenaar en had eerder de kathedraal van Sint Pieter in Rome voltooid na de dood van Michelangelo, evenals de Villa d'Este in Tivoli. Dit zou een ongebruikelijke, maar interessante opdracht voor hem worden.

Het park staat vol met bizarre en fascinerende sculpturen waarvoor alleen de bijbehorende inscripties enige verklaring bieden. Onder de stukken bevinden zich een oorlogsolifant, een monsterlijke vissenkop, een reus die een andere reus in tweeën scheurt, en een huis dat op een helling is gebouwd om de kijker te desoriënteren. Misschien wel het meest angstaanjagende stuk in de tuin is een enorm hoofd, de mond wijd opengesperd in een schreeuw. De begeleidende inscriptie luidt "alle reden is zoekt".

Gebouwd tijdens de Italiaanse Renaissance, vertoonde de tuinindeling weinig gelijkenis met de symmetrie van andere Renaissance-tuinen, en de kunst werd gemaakt in een ruwe "maniëristische" stijl, een soort 16e-eeuwse versie van het surrealisme. Het is dan ook logisch dat de surrealisten er dol op waren.

Salvador Dalí bezocht het park en vond het geweldig. Hij was zo geïnspireerd dat hij er een korte film maakte en de sculpturen inspireerden zijn schilderij uit 1946 De verleiding van Sint-Antonius. Jean Cocteau was ook een fan van het park. Andere artiesten volgden, en een roman, libretto en opera zijn allemaal gebaseerd op het park.

Hoewel er geen manier is om echt te weten wat de prins uiteindelijk vond van het park, geeft de laatste toevoeging aan dat hij misschien over zijn melancholie heen was. Gebouwd 20 jaar nadat het park was begonnen, is het geen monster maar een tempel, gebouwd om zijn tweede vrouw te eren.

Wanneer je het park bezoekt, zorg er dan voor dat je de gigantische schreeuwende mond binnengaat (bekend als "de mond van de hel"), waarbinnen, op de tong, een picknicktafel staat en genoeg zitplaatsen voor een kleine groep om te lunchen. Het is absoluut een interessante ervaring die ik ten zeerste kan aanbevelen tijdens een verblijf in het nabijgelegen Carma R. Elais. 

Ontdek meer informatie en andere pareltjes in onze Carma R.Elais Insider's guide!

Dit artikel is gerelateerd aan Carma Relais Beschikbaar voor verhuur: 8 personen, 4 slaapkamers, 4 badkamers, adembenemend uitzicht, een unieke plek

Volgende artikel dat gerelateerd is aan Carma Relais: Het Groene Goud